‘Een pleister tegen tranen’ geschreven door Tanja van Roosmalen, Machteld Lavell en Riet Fiddelaers.
Hoe vertel je je kinderen dat je niet meer beter wordt? En hoe ga je om met de tijd die je nog samen hebt? Vragen waar je misschien liever niet bij stilstaat. Maar wanneer een ouder ongeneeslijk ziek wordt, heeft dat een enorme impact op je gezin. Alles verandert en niets is meer vanzelfsprekend.
Om je kinderen te beschermen houd je ze misschien weg van je eigen verdriet of angst. Kinderen voelen dit haarfijn aan en willen niet dat hun ouders nog meer verdriet hebben. Ze laten hun eigen emoties dan ook minder zien. Zo bouw je samen een muur van liefde om elkaar te beschermen.
Tijdens mijn opleiding bij Land van Rouw was het die muur van liefde die ik zo herkende. Want ook mijn ouders werden allebei ernstig ziek. Mijn moeder kreeg borstkanker en werd beter. Slokdarmkanker trof mijn vader. En beter wordt hij niet meer. Alhoewel ik al volwassen was toen dit gebeurde, is de impact op ons gezin enorm. Ik weet hoe ingewikkeld het kan zijn om te delen wat je voelt, en je plek thuis te vinden.
De belangrijkste boodschap uit dit prachtige boek is dat het nodig is om kinderen en jongeren te betrekken bij het ziekteproces, het afscheid nemen en het sterven. Sluit ze in, passend bij hun leeftijd. Ze horen erbij en hebben ons nodig als houvast.
Heb je behoefte aan ondersteuning, dan ben je zo ontzettend welkom. Laat een berichtje achter, en ik loop graag een stukje met je op.